Günther Anders, 1956
Në vitin 1956, filozofi hebre gjerman Günther Anders shkroi këtë reflektim parandjenjës:
“Për të mbytur çdo revoltë paraprakisht, nuk duhet vepruar me dhunë…
Mjafton të krijohet një kushtëzim kolektiv aq i fuqishëm saqë as vetë ideja e revoltës nuk do të vijë më në mendje. Idealja do të ishte formatimi i individëve që nga lindja duke kufizuar aftësitë e tyre të lindura biologjike …
Më pas do të vazhdonte të ndikonte duke ulur në mënyrë drastike nivelin dhe cilësinë e arsimit, për ta rikthyer atë në një formë integrimi profesional. Një individ injorant ka vetëm një horizont të kufizuar mendimi dhe sa më shumë të kufizohet mendimi i tij në shqetësime materiale, mediokre, aq më pak mund të revoltohet. Ne duhet të sigurojmë që qasja në njohuri të bëhet gjithnjë e më e vështirë dhe elitare … që hendeku midis njerëzve dhe shkencës, që informacioni i destinuar për publikun e gjerë të anestezohet nga çdo përmbajtje subversive. Mbi të gjitha, nuk ka filozofi. Gjithashtu në këtë rast duhet të përdorim bindjen dhe jo dhunën e drejtpërdrejtë: ajo do të transmetohet masivisht përmes televizionit, argëtimit brutal, gjithmonë duke lajkëtuar emocionin, instinktin.
Merruni me shpirtrat, me atë që është e kotë dhe argëtuese. Ai është i mirë me thashetheme dhe muzikë të pandërprerë, duke e penguar mendjen të pyesë, të mendojë, e të reflektojë.
Ne do ta vendosim seksualitetin në radhë të parë të interesave njerëzore. Si një anestezik social, në përgjithësi, do të bëhen përpjekje për të dëbuar seriozitetin e ekzistencës, për ta shndërruar atë në tallje. Cdo gjë që ka vlerë të lartë, për të ruajtur një falje të vazhdueshme për butësinë; në mënyrë që euforia e reklamës, e konsumit të bëhet standardi i lumturisë njerëzore dhe modeli i lirisë.
Kushtëzimi do të prodhojë në vetvete një integrim të tillë, saqë e vetmja frikë (e cila duhet ruajtur) do të jetë ajo e përjashtimit nga sistemi dhe për rrjedhojë e pamundësisë për të pasur çasje në kushtet materiale të nevojshme për lumturinë. Njeriu masiv, i prodhuar në këtë mënyrë, duhet trajtuar si ai që është: një produkt, një dele dhe ai duhet të shikohet siç duhet të jetë një tufë. Gjithçka që e lejon atë të vërë në gjumë qartësinë e tij, mendja e tij kritike është e mirë shoqërore, ajo që do të rrezikonte ta zgjonte duhet të luftohet, tallet, mbytet …
Çdo doktrinë që vë në dyshim sistemin duhet së pari të cilësohet si subversive dhe terroriste dhe ata që e mbështesin atë duhet të trajtohen më pas si të tillë”.
Günther Anders, “Vjetërimi i njeriut” 1956