PËRKTHEU: SEFEDIN KRASNIQI
Vrasja e Azem Hajdarit në praninë e agjentit të CIA-s, sipas versionit të SHIK-ut dhe si gjithmonë, manipulimi që i bëhej stacionit të CIA- s në Tiranë kundër PD-së dhe UÇK-së nga SHIK i Fatos Klosit, sipas marrëveshjes Nano-Millosheviq në Kretë. Në këtë skenar kurrë nuk kishin munguar komandantët e Shtabit të Rognerit …) Sipas Izet Haxhisë (Britan Meta) vrasja e Azem Hajdarit është filmuar nga kamerat e Klosit, por ky duke qenë fajtori kryesor ato i ka fshehur. Ne vazhdim te ketij kapitulli do të lexoni sesi Klosi lejonte apo organizonte orgji seksi me punëtoret e SHIK (pjese e rezervuar per moshen mbi 16 vjeç) dhe bashkëpunonte me islamistët e Bin Ladenit në Shqipëri, por ia përshkruante Sali Berishes dhe PD-së …!
Klosi, sa herë fliste për UÇK me agjentët e Stacionit të CIA-s, ne menyren negative, i nxiste ata kundër Ministrisë së Mrojtjes të Kosovës (FARK)
Pastaj sa herë fliste me ta për huliganët dhe vrasësit në Shqipëqei i paraqiste sikur ish truproje te Sali Berishes.
Edhe familja Haklaj duhet te rishqyrtojnë dokumentarin “Dosja e Tropojes” të punuar nga Artan Hoxha dhe bombat e teledirigjuara që ishin përgatitur për Rugovën dhe ishin zbrazur mbi familjen Haklaj nga ekipe te specializuara dhe te dirigjuara nga SHIK-u i Klosit!
KAPITULLI – VI
Turma nxitonte në rrugën Toptani, përballë ndërtesës së bardhë të Partisë Demokratike, dhe bllokonte qarkullimin në qendër të Tiranës. I rrethuar nga stafi i tij, lideri i Partisë Demokratike dhe ish kryeministri, Sali Berisha, nxiste në aksion nga ballkoni mbështetësit e PD-së që valonin flamuj shqiptarë të kuq, flamuj blu të Partisë Demokratike dhe madje disa flamuj amerikanë. Katër ose pesë kafene që gjendeshin në frontin e ndërtesës së bardhë nxinin nga njerëzit. Malko, i përzier në turmë, fiksonte me sy ballkonin.
Rreth Sali Berishës, tre burra ia tërhiqnin vëmendjen. I pari, me xhaketën e tij të gjelbër, Britan Mata (1), “gorilla” që dyshohet se kishte qëlluar mbi të dy ditë më parë. Ai ishte i rrethuar nga ndihmës të tij me kostum me shirita ngjyrë vjollcë. Të dy burrat rrethonin nga afër liderin e partisë, me Kalash në krahë. Pak më tej, në mesin e udhëheqësve të partisë, Malko kishte vërejtur një njeri të korpulent me syze. Nga fotot e treguara nga Grant Petersen, ishte Izet Koha (2), informatori i CIA-s.
Tashmë kishte kaluar ora shtatë e gjysmë e mbrëmjes dhe tubimi duhej të kishte përfunduar një orë më parë … Sali Berisha përshëndeti turmën për herë të fundit dhe la ballkonin. Altoparlantët menjëherë filluan të shpërndajnë himnin e Partinë Demokratike. Turma u shpërnda ngadalë. Malko, me qëllim të survejimit të hyrjes së ndërtesës së Bardhë, ishte ulur në një tryezë në njërën nga katër a pesë kafenetë. Në mungesë të një kafeje ekspres, për mungesë energjie elektrike, iu deshtë të kënaqej duke porositur një Coca-cola. Rreth tij kishte vetëm burra.
Njëzet minuta më vonë Sali Berisha u rishfaq, i rrethuar nga
truprojat e tij. Të gjitha hipën në një Land Cruiser që u nis me zhurmë, të pajisur me kallashët; Bnitan Mata ishte ulur përpara, ngjitur me “shefin”. Gradualisht fikeshin dritat në ndërtesën e bardhë. Së fundi, Malko e pa duke dal Izet Koha, me një çantë të madhe në dorë. Shqiptari hodhi një vështrimin përreth, pastaj zbriti rrugës Toptani, pa nxitim, drejt rrugës së Barrikadave, perpendikulare me rrugën Toptani.
Malko vuri një biletë dyqind lekëshe në tavolinë dhe iu vu pas me hapa të shpejtë. E pa duke ndaluar para një Mercedesi të vjetër ngjyrë bezhë i parkuar përgjatë kopshtit publik në rrugën e Barrikadave. Malko nxitoi ritmin e hapit dhe thirri:
– Zotëri Koha!
Shqiptari u kthye, duke kërkuar të kuptoje kush e thërriste. Duke parë Malkon, lëshoi një buzëqeshje dhe u kthye mbrapa. Në momentin kur duhej të takoheshin, Malko pa sesi ndërroi kahjen Izet Koha. Bëri papritur një rrotullim dhe me nxitim, lëshoi çantën e cila ra midis rrugës. Filloi të kërkojë pa kontroll nëpër xhepa çelësat. Malko u kthye dhe pulsi i rrihte në 200. Një Mercedes i zi që arriti nga rruga Toptani, kishte ndaluar në kryqëzimin me rrugën e Barrikadave, dhjetë metra pas tyre. Dera nga ana e djathë u hap nga një njeri me fytyrë të disimuluar me një maskë të zezë dhe mbante në dorë një kalash.
Malko reagoi në mënyrë instinktive. Për një gjysmë sekonde, nxori Beretten e tij 92 nga brezi. Pa ndonjë iluzion për rezultatin e një dueli mes një pistolete dhe një pushke sulmi, ai u ngut drejt Mercedesit bezhë duke tentuar të fshihej prapa tij.
– Shtriju për tokë! i bërtiti Izet Kohës.
Shqiptari korpulent dukej i paralizuar. Bëri një hap në anën e djathtë, kur flakët e shkurtra ngjyrë portokalli shpërthyen – nga arma e njeriut me maskë. Izet Koha dukej sikur kishte marrë vallen e Shën Guy, duke kërcyer nën impaktin e plumbave. U rrëzua, shoshë nga plumbat, përgjatë makinës gjatë kohës që Malko kishte përfunduar rrotullimin. Nëpërmjet dritareve të Mercedesit, e pa vrasësin që iu afrua viktimës dhe me qetësi, të plotë, zbrazi karikatorin. Plumbat që lëshonte arma, ktheheshin dhe godisnin makinën .
Ra heshtja, të shqetësuar nga një zhurmë prej hekuri: vrasësi kishte hedhur për tokë armën e tij zë zbrazur, para se të largohej.
Malko e kishte mbushur Beretten. Sikur vrasësi, mos te kishte kërkuar, mbi të gjitha, të vras Izet Kohën, ai vetë do të ishte bërë shoshë nga projektilat. Ai u ngrit, armën në dorë dhe u zhduk me shpejtësi. Një njeri tjetër, fytyrë zbuluar, doli papritmas nga Mercedes i zi, me një Kalash në dorë. Me të njëjtën qetësi, ai ecte në drejtim të makinës së Izet Koha duke shtënë në të ecur, dukshëm i vendosur ta eliminojë Malkon… Xhamat e makinës të bërë copë-copë, kërcenin pa ndërpre. Vrasësi i parë u fut në Mercedesin e zi.
Malko e kuptoi se nuk kishte asnjë shans me pistoletën e tij. Kaloi trotuarin, kërceu mbi pengesën e kopshtit publik dhe vrapoi për tu fshehur prapa një ndërtese të vogël. Prej aty, hapi zjarr, përmes asaj që kishte mbetur nga Mercedesi i Izet Koha. Njeriu me Kalash kërceu dhe të shtënat ndaluan përnjëherë. Malko e pa duke vënë Kallashin në krah, sigurisht ishte i plagosur. Në momentin kur deshi t’i vihej pas, pa një vrasës të tretë duke dal nga Mercedes i zi, i armatosur, edhe ai filloi të qëndisë me plumba kopshtin. Një luajë fluturoi në ajër dhe u bë copë-copë. Malko u deshtë përsëri të strehohet. Kur arriti afër Medreses, njeriu i plagosur, u rrëzua.. Vrasësi i tretë mbushi me shpejtësie karikatorin dhe godiste duke u terjak …
Gjëmimi i motorit dhe fishkëllima e gomave bënë që Malko të kuptojë se vrasësit ikën. Doli nga vend ku ishte fshehur dhe pati kohë për të shënuar numrin e makinës: BC 65478. Pastaj pa nxituar, makina dredhoi një kënd dh u zhduk. Nxitoi drejt njeriut me të cilin ai kishte takim.
Izet Koha nuk do të japë më kurrë informata. Ai ishte goditur së paku me njëzet projektile. Malko shikoi përreth. Heshtja ishte totale. Kalimtarë e rrallë ishin zhdukur. Sheshi ishte i mbushur me plumba dhe gjakun e Izet Kohës që rridhte si gurrë. Akoma i tronditur, Malko vuri Berettrn tij në brez dhe u nis në kërkim të Ylli Baci i cili po priste në një kafene, në anën tjetër në fund të rrugës Toptani. E pa duke vrapuar në rrugën e zbraztë.
– Çfarë ka ndodhur? Pyeti ai. U dëgjuan të shtëna armësh …
– U qëllua Izet Koha dhe unë gati mbarova, tha Malko.
Ata u kthyen në vendin e krimit. Një veturë policie e pajisur me një dritë vezulluese sapo kishte ndaluar. Ylli Baci i tregoi Malkos, kallashin e braktisur afër kufomës.
– Duket si një histori Kanuni. Vrasësi e ka hedhur armën mbi trupin e kufomës, që do të thotë se hakmarrja është e plotë.
– Ky është një kanun që godet fort u shpreh me egërsi Malko. Një koincidence konioze.
Ora nëntë e një çerek. Në atë kohë, nuk dukej të gjendej askush në SHIK. Nga celulari i Ylli Bacit e thirri Grant Petersen. Lidhja nuk kalonte. Ylli foli i trazuar:
– Është qesharake, pikërisht para vrasjes, kam vënë re një ekip të SHIK-ut,” me një makinë këndej pari. Njëri prej tyre është kushëri imi, quhet Vasfi Coma.
– Ku janë ata?
– Kanë ikur.
Krejt i tërbuar, Malko e kërkoi numrin direkt të Fatos Klosit. E komponoi dhe kur s’priste fare për habinë e tij, dikush e hapi telefonin.
– Po?
Një zë femre.
– Mirella? Malko pyeti, kujdesshëm.
– Po. Është Malko? Më keni zënë për pak, bëhesha gati të ikë. Çfarë po ndodh?
– Një nga informatorët tanë u vra para syve të mi dhe mezi u kam shpëtuar plumbave të vrasësve.
Pas një heshtjeje, ajo pyeti:
– Kush u vra?
– Izet Koha.
– Krahu i djathtë i Sali Berishës!
– Po, por po them a mos është i implikuar SHIK. Një nga ekipet tuaj ishte afër vendit të ngjarjes. A e dini se ku është Fatos Klosi?
– Ai është në Vlorë, me kryeministrin (3)
– Në këtë rast, unë dua të flas me ju, foli Malko me një zë të prerë . Jam në Shqipëri tash tre ditë dhe kjo është hera e dytë që dikush përpjekjet të më vras. Kam menduar se është një vend mik …
– Ne kemi një traditë të gjatë të mikpritjes, ia ktheu Mirella Bishka, e zënë ngushtë.
– Kjo nuk është flagrante ! Ku mund t’ju takoj?
Hezitim i gjatë, i gjatë…
– A jeni vetëm?
– Jo, me Yllin.
– I thoni t’ju sjellë para hotelit Tirana Internacional. Unë ju bashkohem. Pas një çerek ore.
*
* *
Mirella mbërriti me kohë, gjithmonë me Opelin ngjyrë jargavani, dukshëm e shqetësuar.
– Ia dola t’i kapë agjentët që ishin atje, tha ajo. Ata janë në zyrën qendrore të SHIK-ut. Të shkojnë.
Natën, SHIK-u ishte edhe i përgjakshëm sesa ditën. Portieri mbylli derën e hekurt dhe Mirella u parkua përballë ndërtesës së Bardhë. Malko vërejti elegancën e saj: e veshur me një triko zherse të hapur nga ku i dukeshin të brendshmet. U ngjiten në katin e parë. Dy burra ishin duke pritur në paradhomën e Fatos Klosit. Një i madh, i veshur keq, sytë e spikatur, dukej të ishte shefi. Tjetër, i hollë, elegant, fliste anglisht. Menjëherë, e njoftoi Malkon:
– Jam Vasfi Coma, kushëri i Ylli i Bacit.
– Iu ka pa afër ndërtesës së partisë demokratike. Çfarë bënit atje?
Para se të përgjigjej, tjetri i shkëmbeu disa fjalë në gjuhën shqipe me shefin e tij, pastaj tha:
– Bosi na ka urdhëruar të survejojmë Izet Kohën. Sepse qeveria ka frikë se ai do të tentojë të organizojë edhe një grusht shteti tjetër.
Bindëse: SHIK-u kujdesej edhe për sigurinë e jashtme dhe sigurinë e brendshme.
– Ju keni asistuar aktin e vrasjes?
– Ne nuk ishin shumë larg, pranoi Vasfi Coma.
Malko e përmbajti zemërimin.
– Pse nuk keni ndërhyrë? Ju keni mundur ta ndiqni veturën e vrasësve!
– Ne ia morëm numrin.
Si për një kundërvajtje. Pak e çuditshme !
– Jeni frikësuar?
Shqiptari buzëqeshi, i zënë ngushtë.
– Jo, por …
Mirella e apostrofoi duke i folur me zemërim në gjuhën e saj dhe diskutimi zgjati disa minuta. Pastaj u kthye kah Malko.
– Është pak e komplikuar! Thotë që e ka identifikuar njërin nga vrasësit.
Ky është një njeri i cili punon për njëfarë Fatmir Ceremi (4), një gangster i fuqishëm i cili jeton në Veri. Për më tepër, makina ishte nga Bajram Curri.
– Dhe pastaj? pyeti Malko, i mllefosur.
– Ka pasur frikë se nëse do gjuante, njerëzit e Fatmir Ceremit do të vinin të hakmerren. Praktikë Kanuni.
Prapë Kanuni! Agjenti ShIK-ut uli shikimin i mërzitur. Malko sikur digjej nga brenda. Ai u shpreh:
– Unë nuk kam hezituar të shti.
– Ti nuk jeton këtu, vërejti Mirella. Nuk mund të merret hak mbi ju apo familjen tuaj.
– Po vrasësit, ku janë ata tani?
Sekretaresha e Fatos Klosi bëri një gjest pafuqie.
– Sigurisht janë kthyer në Veri. Do të jetë shumë vështirë për t’i shtënë në dorë. Duhet të flisni nesër me zotin Klosi. Por atje, në Bajrarn Curr, ne nuk kemi asnjë autoritet.
Me një lëvizje koke, ajo i liroi dy agjentët dhe mbetëm vetëm për vetëm me Malkon.
– Duhet ditur kush qëndron pas vrasjen Izet Kohës, tha Malko. Është një rastësi dhe koincidence e pabesueshme ; ai duhej të më zbulonte disa sekrete dhe vritet gjoja për një histori të errët të hakmarrjes, apo për hesape kanuni … Ajo çfarë m ‘intereson, është të dijë se kush ka dhënë urdhër për ta vrarë. Sigurisht, e vranë për ta penguar të flas me mua.
– Është e vërtetë. Pranoi Mirella.
Malko e shiko i mllefosur.
Ka pasur rrezik të mos më shihni më …
– Më vjen keq, ia ktheu. Shqipëria është një vend shamë i rrezikshëm. Po ju kthej në hotel Rogner. Keni nevojë për pushim.
– Unë nuk jam i sëmurë, u përgjigj me forcë Malko, unë gati vdiqa nga plumbat por dhe po vdes urie.
Mirella skicoi një buzëqeshje e hutuar.
Në këtë rast, mund të darkojmë bashkë. As unë nuk kam ngrënë, ende …
Malko shikoi me kujdes dhe pa në dorën e saj një Breitling Wings Lady të shkëlqyer nga ari me kardan nga esmeraldi i gjelbër.
– Ju jeni shumë elegant, i tha.
– Isha në një koktej diplomatike te Kosovarët. Pastaj kalova përsëri në zyrë për të parë nëse kam pasur asnjë mesazh të rëndësishëm. Përndryshe, do t’ju kisha thirrë nesër në mëngjes.
– Pse?
Në këtë koktej, e pashë “kolonel” Pedrorika dhe kam biseduar me të. Ai ishte bashkë me Nasim Kastriotin, kur ky i fundit i kishte telefonuar gruas së tij. Por, Kastrioti, pastaj e kishte lënë menjëherë. Kishte pasur një takim me banorët e Vlorës. Për një histori kazinoje. Ai, gjithashtu, nuk e kishte parë më dhe interesohej mos t’i ketë ndodhur diçka në Vlorë. Atje, ata me të vërtetë janë banditë.
Për të fituar këtë titull të një vendi si Shqipëria, nuk ishte zor !
– Mirë, tha Malko. Ku po shkojmë?
– Në Piazza. Restoranti më i mirë në Tiranë.
Mallko tha vetmeveti që Eleuthera Kastrioti rrezikonte fort t’i prekte pesëdhjete mijë dollarët.
****
****
Restoranti Piazza me zbukurimin e Art Deko dhe tavolinat e zbrazëta dukej si një varr i ndonjë fshati. Fatmirësisht, ushqimi ishte deri diku korrekt dhe në kartë figuronte një shampanjë Taittinger.
Falë kontrabandës, kishte gjithçka në Tiranë. I qetë dhe më pak i stresuar, Malko filloi të shikonte Mirellën nga një këndvështrim tjetër. Duke pritur darkën, ata kishin marrë alkool. Mirella, konjak Brandon X0, Malko dy raki. Ai kishte nevojë për diçka vërtet të fortë. Reagimi i tij ishte gjithmonë i njëjtë pasi i kishte shpëtuar vdekjes: një pulsim i dhunshme seksual. Ai mendonte për Eleutherën, por Mirella e ngacmonte më shumë, megjithëse dukej e paarritshme.
– Çfarë po mendoni? Mirella pyeti.
– Për jetën, tha Malko. Mirë që jam gjallë. Ku mund të pimë një pije? Këtu, është keq dhe unë nuk dua të fle.
Mirella lëkundi kokën.
– Kam frikë se nuk ka shumë zgjidhje. Tirana është një qytet burrash. Ka shumë bare, por këtu s’ka atë që po kërkoni, shtoi ajo me një shikim të shtruar.
Malko i hodhi sytë e tij të artë drejt syve të saj dhe pyet brutalisht:
– Si e dini se për çfarë kërkoj?
– Të gjithë meshkujt kërkojnë të njëjtën gjë.
Kur kamerieri erdhi me faturën, Malko la një grusht të madh të lekëve. Mirella filloi të ngiste makinën, ai e pyeti:
– Ku po shkojmë?
– Do të kthej te Rogner.
– Ku jetoni?
– Jo shumë larg. Pse?
– Dua t’ju përcjell. Kthehem në këmbë, do të më bëjë mirë.
– Është e rrezikshme …
– Pas asaj që më ka ndodhur sonte, asgjë nuk është e rrezikshme. Ajo nuk insistoi. Ata zbritën bulevardin Dëshmorët e Kombit kah Universitet dhe Mirella u kthye majtas, duke anashkaluar Pallatin e Kongreseve, dhe u ndal pak përpara një shtëpie dykatëshe.
– Unë arrita, tha ajo.
– Ju nuk banoni larg.
– A do të mund të gjendeni?
– Sigurisht, tha Malko.
Mirella hkoi për të hapur derën me grila për ta futur veturën. Malko zbriti dhe e shikoi. Barku i digjej nga alkooli dhe gëzimi që i kishte shpëtuar vdekjes. Ai kërceu nga vetura: Mirella qëndronte para tij, dorën e shtrirë.
– Mbrëmjen e mirë .
Ia kapi mekanikisht dorën, të cilën Mirella ia hoqi menjëherë dhe pastaj hyri në një shkallë të jashtme që shpinte në katin e parë të shtëpisë. Malko, i kapur nga një pulsim i papritur, u ngjit me hapa të shpejt, duke u bashkuar me të derisa ajo hapi derën. Pa një fjalë, e kapi për bel, e ktheu nga vetja, dhe e mbështeti për mur. E puthi me afsh duke i ndeshur buzët e saj të mbyllura dhe një trup të ngurtë në mbrojtje. Mirella luftoi dhe tha me zë të ulët:
– Ti je i çmendur! Çfarë po ndodh me ty?
Ajo i shpëtoi dhe u hodh brenda, duke ndezur menjëherë dritën. Malko, i habitur, zbuloi për pesë sekonda që Mirella i kishte gënjyer. Jo vetëm që nuk jetonte me prindërit e saj, por ajo që zbuloi nuk i ngjante shtëpisë së një vajze të urtë. Muret e mbuluara me pëlhurë të kuqe, një shtrat i madh me të njëjtën ngjyrë të mbuluar me Versace kadife, një bar me pasqyre, një shtrat romantik bakri. Nëse do të kishte dyshimin më të vogël për origjinën e tyre, katalogu i Claude Dalle në tryezën e ultë ngjyrë kafeje do ta kishte demantuar. Për një sekretare të thjeshtë, Mirella ishte gjendur mirë dhe shtëpia e saj modeste dukej më shumë si një fole dashurie sesa Tirana e keqe.
– Dil jashtë! Ajo tha me zë të tërbuar. Ju jeni i çuditshëm.
Malko eci drejt saj. Ai kishte vetëm një ide në mendjen e tij: të bënte dashuri me të. Mirella u largua, e futi dorën në çantë dhe nxori një pistoletë. Një pistolete e vogël ruse, të cilën ia drejtoi Malko.
– Dua të largohesh, përndryshe …
Ky gjest ia shtoi efektin Malkos, duke ia rritur më tej dëshirën. Ai e shikoi Mirellën për një kohë të gjatë, duke ngulitur shikimin në gjinjtë e saj të fryrë, në këmbët e gjata, dhe fytyrën e bukur të tensionuar të mbushur me zemërim. Pastaj iu afrua me një buzëqeshje ironike.
– Stop! Ajo i kërkoi me një zë të mbytur. Unë nuk …
Malko ishte tashmë iu kishte ngjitur për trupi. Me dorën e majtë, ia kapi tytën e pistoletës, duke e devijuar anash. Pikërisht në momentin kur ia aktivizoi këmbëzën! Shpërthimi ishte shurdhues në dhomën e vogël. Ai e ndjeu rrotullimin e shulit neper gishta dhe, me një lëvizje dridhëse, e shtyu armën mbrapa, duke penguar që Mirella të shtypte këmbëzën E ktheu me forcë armë në të majtë dhe Mirella lëshoi një britmë të papritur. Nga shpërthimi akoma iu ushtonin veshët. Me dorën e tij të djathtë, e tërhoqi Mirellen kah vetja, duke e ndezur edhe më shumë. Ajo i drejtoi një shikim të tmerrshëm dhe të paqartë.
– Nuk do të më …
– Po, tha Malko. Do të përdhunoj. Kështu kam menduar nga momenti që të pashë.
– Ti je një përbindësh! Një bastard! i tha, duke luftuar.
Malko e tërhoqi në shtrat, duke mos ditur se sa larg dëshironte të shkonte. Duke e hedhur në shtrat, Mirella ende luftonte. E hodhi me zemërim ia pa një pjesë të brekëve të bardha me dantella, kollanët e ngjitur për kofshët e gjata, të cilat fluturuan larg … Mirella u mbështjellë në barkun duke u kërrusur. Malko papritmas vërejti në çantën e saj të hapur zinxhirin nikeluar me një palë pranga …
Futi dorën në çantë dhe i mori. Mirella bërtitur kur ndjeu një byzylyk rreth dore.
– Stop!
Malko nuk u ndal. Shtrati ishte i modës së vjetër me shufra bakri. E kaloi zinxhirin e prangave rreth njërës nga shufrat dhe e mbylli byzylykun e dytë rreth dorës të Mirellës. Vetëm atëherë ai u ul dhe vështroi vajzën e re shqiptare.
Ajo u përplas me një zemërim të zjarrtë, duke tërhequr prangat, duke dhënë goditjet zbrazëta, pa e kuptuar se veshja e saj përgjatë kofshëve, zbuloi trekëndëshin e bardhë të brekëve të saj. Ajo më në fund u ndal, shikoi Malkon.
– Do të vras!
– Keni provuar tashmë, u shpreh ai.
Raki i kishte ngritur gjakun në tëmtha. I dukej vetja i dyfishuar. Qetas, u ul në shtrat dhe vuri dorën mbi gjoksin e Mirellës. Ajo ishte aq e fortë siç e kishte imagjinuar. U kënaqur duke ia përkëdhelur majat e gjinjve derisa ajo I kafshonte buzët e veta. Pastaj dora e tij zbriti, preku ia barkun dhe u ndal në ngërçin e seksit. Edhe pse Mirella qëndronte pa lëvizur, ai ndjeu pulsin e saj. Ia pa kofshët e saj të tensionuara. Shikuan njëri-tjetrin dhe ai tha me zë se nuk e njihte veten:
– Dua të përhap kofshët, të fus veglën time në …
Mirella, ndjeu se nuk po bënte më shaka.
– Me të vërtetë do të më përdhunosh …
– Me të vërtetë dua.
Ende i bëhej se ndiente detonimin e pak më hershëm të asaj mbrëmje. Edhe ai ka mundur të mbetet i shtrirë në asfalt, i bërë shoshë nga plumbat. Gishtat e tij filluan të lëmojnë shumë butësisht seksin, përmes najlonit. Mirella shtrëngoi kofshët, duke e bërë atë përkëdhelje edhe më të çoroditur. Malko ndjeu se si Mirelles po I ndizej barku flakë. Rrallë kishte përjetuar një situatë aq të mbushur me erotizëm. Eros dhe zjarr … Përzierja ishte ende shpërthyese.
Mendja i sillej vërdallë, papritmas iu kujtua Alexandra ditën kur e kishte lënë . Ata kishin marrëdhënie seksuale në një dhomë të sapo rindërtuar në Kështjellën në Liezen. Pa asnjë copë mobile. Me dëshire e kishte dërguar atje, pastaj e kishte mbërthyer kundër murit, duke ia futur duart nën triko për t’ia kapur gjinjtë me të dyja duart. Derisa e kishte keqtrajtuar, ajo kishte hequr fundin e saj të zi të mëndafshit, duke zbuluar brekët dhe një rrip të kuq të ndezur me çorape të zeza me shkëlqim.
Eksitim i Malko ishte i tillë saqë për një kohë të shkurtër ai kishte qenë i ngurtë si bisht lopate. Alexandra kishte rënë në gjunjë, … e saj të lagur. Ai nuk i kishte dhënë kohë për të përfunduar. Peshuar mbi shpatullat e tij, e kishte rrëzuar mbi qilim e trash. Duke rënë në mes kofshëve të saj … Një moment hyjnor …
Kjo dashuri e egër nuk kishte zgjatur shumë, ishte shumë i ngazëllyer. Por çfarë kujtimesh!
E ktheu kokën, pasi kujtesa iu shua. Mirella e vështronte me një shikim të çuditshëm. Uli shikim, duke parë seksin e tij. Ajo nuk e dinte shkakun e vërtetë të eksitimit të Malkos. Lëshoi një murmurimë:
– Ju jeni një sadist, një person i sëmurë …
Në të njëjtën kohë, ndjeu nën gishtat veglën e saj të lagët. Ai shpeshtoi puthjet e ajo filloi t’i rrotullojë kofshët.
– Më lini!
Këmbët e saj godisnin në të gjitha drejtimet, duke e bërë atë edhe më emocionuese.
Ai e hodhi dorën nën dantellën e brekëve dhe ndjeu një lagështi të ngrohtë. Mirella nuk ishte indiferent ndaj puthjeve të tij… Ajo shkundi kokën dhe murmuriti:
– Bastard! Bastard !
Pa iu përgjigjur sharjeve te saj, Malko u ngrit dhe sa qel e mbyll sytë, u zhveshur. Grua e re merrte frymë rëndë, me sy të mbyllën. Ktheu kokën kah ai dhe e dinte që po shikonte ereksionin e tij mes qepallave gjysmë të mbyllura. Ai u përpoq t’ia rrëshqiste brekët poshtë këmbëve por ishte vështirë ndërsa ajo luftonte duke kërcyer si edh, përpiqej të heqë prangat nga shtrati.
Malko u hodh mbi të, duke hapur busullën e kofshëve të saj me të tijat. U shikuan në sy për një qastë. Ai nuk mund të lexonte asgjë në sytë e tij. Tashmë, ai filloi të luaj lojën e tij në sytë e grua së re. Kur u bë gati dhe mund të depërtonte, Malko u tërhoq papritmas. I erdhi diçka nga larg. Iu kujtua që kurrë s’kishte përdhunuar ndonjë femër.
Mirella i hapi sytë e vështroi. Ai i dha asaj një buzëqeshje të penduar, plot keqardhje.
– Vërtetë, unë jam shumë i civilizuar … Fitove.
Ai po u tërhoq prapa, por nuk mund të dilte më shumë se disa centimetra. Me forcë të pabesueshme, këmbët e Merellës u mbyllën pas saj, duke e tërhequr drejt saj. Pelvisi i tij ishte ngritur, duke ardhur për ta takuar. Edhe një herë, gjinia e saj ishte në kontakt me të. Duke shikuar Malkon në sy, i tha me zë të ulët:
– Ma fut!
Malko nuk e kuptonte gjuhën shqipe, por shprehja e syve të zinj ishte e mjaftueshme. Ai u mbyt ngadalë në seksin tashmë të përmbytur. Mirella nuk ishte e virgjër. Kur ai e shikoi, ajo e afroi gojën kundër tij, e kafshoi, derisa me këmbët e goditi prapa ashpër në shpinë. Ai e mori si shenjë se duhej të vepronte ngadalë, duke u tërhequr krejtësisht dhe duke u kthyer në përsëri, derisa ai e ndjeu atë duke gjëmuar.
Ata u kënaqën përnjëherë.
– Asnjëherë nuk mendova se do ta ndieja këtë kënaqësi, murmuriti Mirella. Ajo nuk donte që Malko ta zgjidhë derisa ishte ende në të.
-Tani më zhvishe dhe bëj çfarë të duash, tha ajo. Por nuk do të flasim kurrë për këtë akt të kësaj nate. . Më frikëson.
Ia hapi prangat dhe ia hoqi të gjitha rrobat . Ajo kishte një trup të përsosur, lëkurë të butë, gjinj të plotë, të lidhur shumë të lartë, një bark tepër të sheshtë. Sapo e zgjidh , ajo përqafoi pa një fjalë, duke e puthur me afsh. Pastaj shtriu dorën dhe u fik.
Kur Malko e ktheu në bark, ajo i lejoi të vazhdojë. Kur e mori në këtë pozicion, ajo gjëmoi duke u harkuar. Me shumë afsh bënë dashuri për më shumë se një orë. Ai i mblodhi forcat si kurrë më parë. Së fundi, u shtri mbi të, pa një fjalë, hapi këmbët dhe u ngrit, seksi midis dy globuseve të mollëve të saj. Ngadalë në mënyrë që Mirella të dijë se çfarë donte.
Me krih të kryqëzuar, ajo më nuk kundërshtonte. Kur ia preku ijët, ajo dridhej pak. Ai e shtrëngoi, duke ndjerë që unaza i rezistonte. Mirella me thonj i gërvishte çarçafët. Ai depërtoi papritmas, sikur pa dëshirë, dhe lëshoi një britmë të shkurtër. Pastaj, vajza filloi të lëvizë nën të me një përkushtim të paparë.
Definitivisht e mrekullueshme. Kur ai shpërtheu, pati përshtypjen së pëlciti palca kurrizore.
Mirella ndezi një cigare, e zhveshur në errësirë, një dorë që mbështetej në … e Malkos. Ajo kishte vënë një kasetë me këngë nga Kosova. Rrethatorja e ndritshme e Breitling B-1 tregoi tre dhjetë të mëngjesit. Malko nuk mundi më. Në të njëjtën kohë, filloi të mendojë sërish për arsyen e pranisë së tij në Shqipëri.
– Unë jam në vendnumërim, tha ai. Nuk kam asnjë pistë për ta ndjekur që të më çoj në gjetjen e Mohammed Al Jafar. Përveç ta survejoj gruan e tij, por nuk ka gjasa të shfaqet.
– Duhet t’ju them diçka, tha Mirella papritur.
Por askush nuk duhet të dijë se unë ta kam thënë !